Powiat Toruński

Kościół Św. Wojciecha w Złotorii

Kościółek pod wezwaniem Św. Wojciecha w czasach średniowiecznych należał do biskupa włocławskiego. W roku 1262 książę dobrzyński Kazimierz wydał zezwolenie na osadzenie między Drwęcą a Wisłą kolejnych wsi biskupich, w tym Złotorii. Pierwszy kościół złotoryjski pochodził z tego właśnie okresu i do roku 1822 był świątynią filialną parafii Dobrzejewice. W 1822 roku nastąpiła korekta obszarów diecezjalnych, w wyniku której kościół w Złotorii stał się świątynią filialną parafii w Kaszczorku, podlegającej diecezji chełmińskiej.

W 1825 oku Bartłomiej Murawski z Nowej Wsi stał się fundatorem nowego drewnianego kościoła, który przetrwał do 1904 roku. Wówczas uległ rozbiórce. Po dwóch latach, w 1906 roku oddano do użytku nowy, murowany kościół, który służy ludności do dziś. Od 1979 roku jest kościołem parafialnym w Złotorii, któremu podlega kościół filialny w Grabowcu, jako odzysk z byłego kościoła ewangelickiego.

Architektura: styl neogotycki, korpus nawy ze szczytami schodkowymi prostokątny, podparty pięcioma dwuskokowymi skarpami z dwóch stron. Wyodrębnione prezbiterium, nisze zamknięte trójbocznie z dwoma przybudówkami. W jednej z nich mieści się zakrystia. Od północy do korpusu wbudowana kwadratowa, trójkondygnacyjna wieża, zwieńczona ostrosłupowym, strzelistym dachem, z żeliwnym krzyżem na kuli. Dach nad nawą dwuspadowy, a nad prezbiterium kilkupołaciowy. Oba dachy pokryte dachówką. Wnętrze nakryte sklepieniem kolebkowym, w prezbiterium ostrołukowym.

Wystrój wnętrza i wyposażenie pochodzą z osiemnastego i dziewiętnastego wieku. Główny ołtarz z późnorenesansowymi kolumnami i barokową dekoracją. Na głównym planie obraz Matki Boskiej Śnieżnej z Dzieciątkiem Jezus. Sukienki drewniane, styl barokowy z XVII / XVIII wieku. Monstrancja regencyjna z 1738 roku, z rytą inskrypcją fundatora, którym był pleban parafii Dobrzejewice, ks. Zygmunt Kraszewski. Pacyfikał barokowy, również z rytą inskrypcją fundatora Stanisława Wejta, ofiarowany temu kościołowi 7 kwietnia 1700 roku. Cynowe lichtarze z 1728 i 1828 roku. Z trzech dzwonów mały z pruską inskrypcją z 1883, średni z 1920, produkcji ludwisarza Gosza z Włocławka i największy, bez znamion. Wokół kościoła cmentarz grzebalny rozbudowany i urządzony po zakończeniu nowej świątyni, w 1906 r. Z dwóch stron równolegle do ulic ogrodzony solidnym parkanem w stylu neogotyckim z cegły palonej. Z uwagi na zasiedlenie zamknięty od 1992 roku, czynny sporadycznie.

W 1979 roku kościół w Złotorii przestał być filią parafii Kaszczorek. 15 września tego roku biskup chełmiński ks. Bernard Czapliński dekretem w sprawie ustanowienia samodzielnej parafii przy kościele pod wezwaniem św. Wojciecha w Złotorii nad Wisłą erygował samodzielną parafię.

Ksiądz Krzysztof Zygmunt Stanowicz parafię objął 15 marca 1986 roku i swą posługę kapłańską na urzędzie proboszcza złotoryjskiego owocnie sprawuje osiemnasty rok. Wymienił dachówkę na kościele parafialnym w Złotorii i filialnym w Grabowcu, wraz z licznymi uzupełnieniami drewnianej konstrukcji. Zainstalował nowe zegary na wieży kościelnej. Została wmontowana stylizowana brama metalowa na przykościelny cmentarz i efektowna brama-krata w kruchcie. Wykonano także drzwi główne z twardego drewna. Położono nową instalację elektryczną wewnątrz świątyni, wraz z zewnętrznym oświetleniem lampami parkowymi. Wokół kościoła położono chodnik z kostki brukowej.

Niżej położony cmentarz z uwagi na pełne zasiedlenie został zamknięty w 1992 roku. Wystąpiła więc konieczność organizacji i budowy nowego cmentarza grzebalnego. Akt notarialny z wójtem Gminy Lubicz ksiądz Krzysztof Stanowicz podpisał 14 stycznia, a poświęcenie cmentarza nastąpiło 6 maja 1994. To miejsce szczególnej pamięci jest pod wezwaniem św. Barbary – patronki szczęśliwej śmierci. Cmentarz posiada studnię, krawężniki i usypany kopiec z dominującym krzyżem.

drukuj (Kościół Św. Wojciecha w Złotorii)