Wycieczka z cyklu „Wędrówki rodzinne z PTTK”

[treść archiwalna]

27 listopada br. Oddział Miejski Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego im. Mariana Sydowa w Toruniu organizuje kolejną wycieczkę krajoznawczo-pieszą w ramach popularnego cyklu „Wędrówki rodzinne z PTTK”. Spotkanie uczestników o godz. 9.00 na przystanku MZK przed mostem kolejowym, vis-a-vis dworca PKP Toruń Miasto. Trasa przejścia będzie wiodła: ul. R. Traugutta, Winnicą, wzdłuż prawego brzegu rz. Wisły, przez Kaszczorek, do Złotorii, skąd wzdłuż prawego brzegu rz. Drwęcy, przez Lampusz, Małgorzatowo oraz las bielawski, z zakończeniem na pętli MZK przy ul. Olimpijskiej „Na Skarpie” i będzie miała ok. 14 km długości. Wyprawę poprowadzi honorowy przodownik turystyki pieszej Tadeusz Perlik.

Drwęca – jedna z dwóch głównych rzek regionu, prawy dopływ Wisły. Źródła rzeki znajdują się niedaleko miejscowości Drwęck i Czarciego Jaru, u podnóża Góry Dylewskiej na wysokości 192 m n.p.m. Po prawie 30 km wpływa do jeziora Drwęckiego, przez które płynie przez 12 km. Drwęca ma około 220 km długości. Przepływa m.in. przez Ostródę, Nowe Miasto Lubawskie, Brodnicę, Golub-Dobrzyń oraz przez część Torunia – Kaszczorek. Zasilana jest wodami wielu rzek i rzeczek m.in. przez Wel, Skarlankę, Gizelę, Iławkę, Elszkę, Rudę, Górzankę, Brynicę, Pissę, Kujawkę, Wawrzonkę, Rypienicę, Ruziec, Lubiankę, Strugę Rychnowską, Strugę Lubicką, a także Jordan w Złotorii. Drwęca uchodzi do Wisły (na 728,4 km), obok ruin zamku króla Kazimierza Wielkiego w Złotorii, na wysokości 36, 6 m n.p.m. Poniżej Golubia-Dobrzynia osiąga prawie 40 m szerokości przy średniej głębokości 1-3 metrów. Od jeziora Drwęckiego rzeka bardzo mocno meandruje tworząc romantyczne zakola pośród łąk. W 1961 roku rzeka na całej długości została uznana rezerwatem ichtiofaunistycznym (rez."Rzeka Drwęca"), w którym ochroną gatunkową objęto: troć wędrowną, certę, pstrąga potokowego oraz łososia. Ponadto przy ujściu Drwęcy do Wisły żyje dość ciekawe zwierzę z przyssawką o nazwie minóg rzeczny. Od średniowiecza aż po XIX w. Drwęca była wykorzystywana do spławiania drewna. Od końca XVIII w. Do 1920 roku stanowiła granicę państwową pomiędzy Prusami a Rosją. Krzyżacy wykorzystywali wody rzeki do tradycyjnego transportu płodów rolnych, leśnego runa, mięsa i skór. Na szkutach przewożono stal i sól. W późniejszym czasie nurt rzeki ułatwiał transport tratew, budowanych ze ściętych pni.

drukuj (Wycieczka z cyklu „Wędrówki rodzinne z PTTK”)

[treść archiwalna]