Powiat Toruński

Pisarka jest zainteresowana różnymi możliwościami publikacji swoich wierszy. Chętnie też przyjmuje zaproszenia na spotkania literackie czy malarskie. Uczestniczyła już w wystawie i szuka nowych ścieżek aby zwiększyć zasięg kulturowy. Jest też stałą bywalczynią spotkań w Skłudzewie oraz innych spotkań kulturowych. Chętnie dzieli się swoją poezją  w chwilach ważnych dla siebie jak i dla innych. Często dedykuje swoje wiersze konkretnym osobom, niekoniecznie osobiście znanym samej autorce.

Poetka otrzymała wiele nagród i wyróżnień. M.in. za udział: w Międzynarodowym Konkursie Poezji w kategorii „Szukamy talentów wsi” organizowanym przez Towarzystwo Przyjaciół Wąglan na Ziemi Opoczyńskiej dwukrotnie była nagradzana w 1993 r. i 2001 r., w Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim w Przywidzu na Kaszubach, również uhonorowana wyróżnieniami w 1998 r. i 1999 r. Wiele z jej wierszy zostało już opublikowanych, a 115 utworów jest objęte prawami autorskimi chronionymi przez ZAiKS. Z pomocą gminy został również wydany pierwszy samodzielny tomik wierszy pt. ,,Sieję Słowem Ojczystym’’. Publikacje w których możemy zapoznać się z twórczością pisarki to między innymi: miesięcznik ,,Kurenda’’, Kwartalnik Stowarzyszenia Twórców Ludowych z 2005 roku, Mini Słownik Biograficzny Polskich Współczesnych Poetów Religijnych (od I do IV tomu) oraz publikacje prac konkursowych poezji religijnej. Autorka współpracowała również z toruńskim kompozytorem Lechem Kadalcem, który to skomponował podkład muzyczny do jej wierszy.
Kontakt: 661-910-715, Zelgno Bezdół.

W pamięci czasu

Kiedy tam spojrzę – pracuje wciąż kowal
W mroku na ścianie miech rozżarza płomień
Żar paleniska i podkowy owal
Ogień komina rozjaśnia każdy dzień.

A drzwi jak oczy co iskrzą i płoną
Stuk na kowadle muzykę wygrywa,
Zgina żelazo jak różę czerwoną
Aż para syknie, hartuje na nowo.

Konie przy płocie skubią się po grzywach,
Trzask żwawych kopyt zaraz w błocie tonie
Kowal zawzięcie stukaniem wygrywa
Cały czerwony, palenisko płonie.

Kiedy już cisza i płomień przygasa
Drzwi jak podkowa na wpół są otwarte
To wtedy bocian na dachu ogłasza
Swą wyższość w pracy i głowy zadartej.

Swe klekotanie ma suche, bezdźwięczne
Jakby przedrzeźniał kowalską muzykę
Praca kowalska jest trudna niewdzięczna
Żelazne ręce kochają swą sztukę.

Już kwitnie krwawnik na łące
czas lata tu odpoczywa
kwiatów tych ziół jest tysiące
w zapachu szczęście opływa.

Idzie to szczęście na pola
niesie dźwięk lata pożniwny
ścierniska przykryła rola
w zapachu swym krwawnik sztywny.

Czeka by go przywitać
złocistym wiankiem radości
bielutkie płatki zapytać
o powód swoich bladości.